“Η Σύγκλητος και το Πρυτανικό Συμβούλιο του ΑΠΘ συζήτησαν στις 31/8/2017 το θέμα των περιστατικών διακίνησης ναρκωτικών ουσιών σε υπαίθριους χώρους της πανεπιστημιούπολης ΑΠΘ, σε συνδυασμό με τις προβλέψεις του νέου νόμου 4485/2017.
Τα δύο σώματα επιβεβαίωσαν προηγούμενες αποφάσεις τους ότι το θέμα μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο από τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας και αποφάσισαν ομόφωνα να απευθύνουν έγγραφη πρόσκληση προς τον Προϊστάμενο της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης και τη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης, σε εφαρμογή του άρθρου 3 παρ. 2 του Ν. 4485/2017, για συνεχή παρέμβαση και διενέργεια ελέγχων των αρμόδιων οργάνων της αστυνομίας εντός της πανεπιστημιούπολης, αποκλειστικά και μόνο προς αντιμετώπιση του προβλήματος διακίνησης και χρήσης ναρκωτικών ουσιών.”
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Ποτέ και πουθενά, στην -αρκετά πρόσφατη- ιστορία ποινικοποίησης των ναρκωτικών, δεν κατάφεραν τα “αρμόδια όργανα της Πολιτείας” να λύσουν το πρόβλημα και να σταματήσουν τη διακίνηση και τη χρήση τους. Το αντίθετο θα λέγαμε. Τα “αρμόδια όργανα της πολιτείας” είναι αυτά που δημιουργούν και συντηρούν το πρόβλημα.
Ας τα πιάσουμε ένα ένα. Πρώτον, τα περισσότερα ναρκωτικά κατασκευάστηκαν αρχικά σε κρατικά εργαστήρια και είναι τεράστιες οι ποσότητες ναρκωτικών που έχουν χρησιμοποιηθεί και χρησιμοποιούνται ακόμα από την εξουσία, από τη χορήγηση μεγάλων ποσοτήτων LSD σε βρετανούς στρατιώτες την δεκαετία του '60 για διεξαγωγή πειραμάτων μέχρι την χορήγηση ηρωίνης,μορφίνης και χασίς σε στρατιώτες που πολέμησαν στο Βιετνάμ εώς τις ελληνικές φυλακές που μπορεί να μη διαθέτουν παυσίπονα αλλά τα ψυχοφάρμακα δίνονται εύκολα και με τις χούφτες . Δεύτερον, τα βαποράκια και οι χρήστες είναι ιδανικοί “πελάτες” της αστυνομίας και του δικαστικού συστήματος το οποίο τροφοδοτούν συνεχώς και ως γνωστόν, καμία επιχείρηση δεν θέλει να χάσει την πελατεία της. Τρίτον, πόσες φορές ακόμα πρέπει να πέσουμε από τα σύννεφα που κάποιος εφοπλιστής που διατηρεί σχέσεις με την αστυνομία ή κάποιο στέλεχος της δίωξης ναρκωτικών ή και κάποιος τυχαίος χαμηλόβαθμος μπατσάκος εμπλέκεται σε διακίνηση, για να καταλάβουμε το αυτονόητο; “Οι μπάτσοι πουλάνε την ηρωίνη” φωνάζανε τα φρικιά του '80, και δεν πέσανε έξω. Όσοι δεν την πουλάνε, λαδώνονται από εμπόρους, συνεργάζονται, παίρνουν το μερτικό τους τέλος πάντων. Μάλλον η Σύγκλητος και το Πρυτανικό Συμβούλιο ζούνε σε άλλη πραγματικότητα – εκτός κι αν απλά μας κοροϊδεύουν μες στα μούτρα μας. Ψιτ, διακίνηση υπάρχει κι αλλού, έξω από το χώρο του πανεπιστημίου, κι αν “το θέμα μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο από τα αρμόδια όργανα της πολιτείας”, γιατί δεν έχει αντιμετωπιστεί ήδη εκεί που δεν υπάρχει άσυλο;
Το μόνο που κάνουν οι μπάτσοι, είναι να μεταφέρουν τις πιάτσες απο δω κι από κει, ανάλογα με τα συμφέροντα του ιδιωτικού κεφαλαίου. Τί εννοούμε; Την παραδοσιακή συνταγή ιδιωτικοποίησης φυσικά. Πρώτα υποβαθμίζεις κάτι (είτε κόβοντας την κρατική χρηματοδότηση, είτε “σπρώχνοντας” το εμπόριο ναρκωτικών προς το μέρος του, είτε, είτε…), μετά δηλώνεις πως δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι'αυτό και τέλος παίρνεις τηλέφωνο τους φίλους σου από τις μεγάλες εταιρίες να έρθουν να σώσουν την κατάσταση. Το έχουμε δει να συμβαίνει σε γειτονιές των πόλεων (όπου ολόκληρες γειτονιές υποβαθμίζονται για να αγοραστούν από μεγαλοκαρχαρίες για ένα κομμάτι ψωμί), και τώρα το βλέπουμε να συμβαίνει και στο ΑΠΘ. Δεν ξεκίνησε τώρα φυσικά και δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί αν δεν φιμωθούν πρώτα οι αντιδραστικές φωνές. Έλεγχοι στη λέσχη, κατεβασμένα ρολά και λουκέτα παντού, κανένας χώρος για τους φοιτητές αλλά άπλετος χώρος για τις εταιρίες που ψάχνουν την επόμενη μεγάλη επένδυση. Οι πρυτανικές αρχές το έχουν αποδείξει πολλάκις – ναι κ.Μήτκα, για σένα λέμε. Έλεγχο θέλουν, στα πάντα. Κι εκεί που δε φτάνουν τα ρολά και τα λουκέτα και οι σεκιουρητάδες, φτάνουν οι μπάτσοι. Γι'αυτό τους φέρνουν. Όχι για να λύσουν το πρόβλημα της διακίνησης, αλλά για να τους συνηθίσει το μάτι μας. Όπως συνήθισε το μάτι αρκετών στα λουκέτα, στους άσπρους τοίχους και σε ένα πανεπιστήμιο άδειο κι έρημο. Όχι όμως το δικό μας μάτι. Θα είμαστε εδώ να σας χαλάμε τη γιορτή για πολύ καιρό ακόμα.
Και κάτι τελευταίο. Όπως και τα ναρκωτικά, έτσι κι η εγκληματικότητα δεν έρχεται από το πουθενά. Κανείς δεν ξύπνησε μια μέρα και είπε “α, το βρήκα! θα γίνω πρεζάκι και θα πουλάω μικροδόσεις χόρτου ή πρέζας και θα ψυρίζω κινητά από περαστικούς για να επιβιώσω”. Οι ανισότητες δημιουργούν αδιέξοδα και τα αδιέξοδα δημιουργούν τις ανάλογες αντιδράσεις. Και οι μπάτσοι σίγουρα δεν αποτελούν λύση – οι μπάτσοι απλά ενισχύουν το αίσθημα ανισότητας. Το πανεπιστήμιο θα καθαρίσει από την “εγκληματικότητα” μόνο με αγώνες ενάντια στο σύστημα που την γεννάει και την αναπαράγει, για να την χρησιμοποιήσει εν τέλει προς όφελός του. Όταν οι φοιτητές το πάρουν στα χέρια τους. Σε ένα ζωντανό πανεπιστήμιο, ανοιχτό για όλους και όλες, κανείς δε φοβάται να κυκλοφορήσει. Γιατί εδώ θα υπάρχει μια προβολή, εκεί θα υπάρχει μια συνέλευση, παραπέρα θα υπάρχει μια παρέα που απλά αράζει. Παντού θα υπάρχει κόσμος και κόσμος δεν μπορεί να υπάρξει αν υπάρχουν μπάτσοι και λουκέτα και ρολά.
Μην ψάχνετε τα ναρκωτικά στις πλατείες και στα πανεπιστήμια. Θα τα βρείτε στα πλοία των εφοπλιστών και στις βίλες των βορείων προαστίων.
Ενισχύουμε τις αυτοοργανωμένες δομές, για ένα πανεπιστήμιο δημόσιο και ανοιχτό.
Έξω οι μπάτσοι από το ΑΠΘ.
Ελεύθερο Κοινωνικό Ραδιόφωνο 1431am
Σεπτέμβρης 2017
