Τετρόμινο

Για στίχους πηγαίνετε κάτω κάτωωωω

Τετρόμινο 2024

1. κάψουλες [download]

2. επιλεκτική μνήμη[download]

3. τα αγκάθια της [download]

4. καληνύχτα [download]

Τετρόμινο 2019

1. οδύσσεια 19 [download]

2. αντίδραση – τάση [download]

3. μονηδονή [download]

4. νέβρο [download]

Νύκτο

1. νύκτο [download]

 

Ψυχιακή εποχή

1. ψυχιακή εποχή [download]

Λάμδα στο Φ

1. λάμδα στο Φ [download]

Τετρόμινο – 2019

{βρεθήκαμε τον χειμώνα του ’19 /
φέραμε τα παιχνίδια μας /
παίξαμε -κάπως ασύγχρονα- /
δεν κέρδισε κανείς.

[lyrics:
1. οδύσσεια 19
οι ράγες στο κεφάλι μου
δεν αμφισβήτησαν ποτέ
τη φύση της πραγματικότητάς τους
κι έτσι κι εγώ
παρέμεινα πιστός
στον αυτισμό του τρόμου
στο υπναγωγικό μου φαντασιακό
παίζοντας μονάχος μου
τέτρις
σας είδα στον ύπνο μου χθες
και προχθές
και τη μέρα πριν απ’ αυτό
παρέμεινα ο κωμικός σας βαλεντίνος
ή μια κεραία
πάνω ακριβώς από ένα κατακόκκινο ρομπότ
οι ράγες στο κεφάλι μου
δεν αμφισβήτησαν ποτέ
τη φύση της πραγματικότητάς μου

2. αντίδραση / τάση
Αφαίρεση της αμυγδαλής προκαλεί πραγματικές αλλαγές στη συναισθηματική συμπεριφορά.
Για παράδειγμα:
μία γάτα, από την οποία έχει αφαιρεθεί η αμυγδαλή, θα τριγυρίζει σε έναν χώρο όπου υπάρχουν πίθηκοι, εντελώς ανενόχλητη για τις κραυγές και τις απειλές τους.
Καμία γάτα που σέβεται τον εαυτό της δεν θα βρισκόταν, υπό φυσιολογικές συνθήκες, κοντά σε ένα τέτοιο πανδαιμόνιο.

3. μονηδονή
Είχα θελήσει τότε να βρω κάποιον
να του μιλάω βρώμικα.
Να μη με ξέρει, κι όμως να τον εμπιστεύομαι.
Σ’ όλες του τις χειρονομίες πάνω μου,
σ’ όλα της τα τρομακτικά ψιθυρίσματα.
Η δύναμη κι ο πόνος
θα ‘ταν προσεκτικά υπολογισμένα,
όχι ένα ξέσπασμα.
Θα είχε τα χέρια του, τη φωνή του,
και μιαν ανάσα έστω έρωτα για μένα.
Δε θα με χόρταινε
κι αυτό, έτσι γι’ αλλαγή,
δε θα μ’ έκανε να τρέξω μακριά για να σωθώ.
Και θα μου ζητούσε να μείνω
βάζοντας τα δάχτυλά του βαθιά μέσα μου
κοιτώντας με, δίχως να με διαπερνά,
απλά και ήσυχα υποφέροντας
στην ανυπόμονή του επιθυμία.
Θα μπλέκαμε τα χέρια και τις τρύπες μας
και θα γεμίζαμε σημάδια
κι εκδορές που δεν πονούν.

Σ’ αγάπησα, σ’ αγάπησα πολύ.

4.νέβρο
Ήταν τότε μόνο, που δεν ακούγαμε μουσική,
που κοιτούσαμε τα χέρια μας και δεν ξέραμε τι να τα κάνουμε.

Η Μόλυ, καμιά φορά τύχαινε να κάνει κακό σε κάποιον
κι άρχισε να λέει πως έτσι ήταν φτιαγμένη,
με λεπίδες κάτω απ’ τα κόκκινα νύχια της.
Ο Σεβέκ, πετούσε σπόρους εμμονικά,
μονάχα εκεί που έβλεπε σκατά, γιατί έλεγε,
πως μόνο εκεί φυτρώνουν όπως πρέπει.
Ήταν τότε μόνο, που δεν ακούγαμε μουσική,
που τίποτα δε φύτρωσε.

Κι όλα γύρω μας είχανε αρχίσει να γίνονται ερείπια.

Ήταν τότε μόνο, που επιστρατεύσαμε την τάξη.
Η Μόλυ χαμογέλασε,
οι λεπίδες ξαναμπήκαν αργά στις θήκες τους
και τα σκατά σκουπίστηκαν.

Ώστε πρώτα, ν’ αρχίσουμε ξανά, ν’ ακούμε μουσική.]

στίχοι, αφήγηση: mon
μουσική, ηχογράφηση: V174

mix: Giuliano Anzani & Kyriakos Charalambides (Twelve Lab)
mastering: Kyriakos Charalambides (Twelve Lab)
artwork: μαν_αρι + τετρόμινο

Thessaloniki 2019.}

Τετρόμινο – νύκτο

{Τελικά αντίδοτο δεν βρέθηκε ποτέ.
Κανένα δείγμα δεν μπόρεσε να επιβιώσει.
Γίναμε όλες ψυγείο προλεταριακών προδιαγραφών:
τα μισά κρέατα στη συντήρηση,
τα άλλα μισά στη χωματερή.

Πέραν αυτών, η ζωή συνεχίστηκε.
Κάποια παρέδωσαν πνεύμα, όμως τα περισσότερα μείνανε να χάσκουν:
σκοτώνει άραγε η ζέστη;

Καναδυό νυχτερίδες από δω κι από κει, κάθονταν έξω από το τζάμι κι έκρωζαν:
“Ε ναι, φαινότανε από χιλιόμετρα… κάτι θα πέθαινε εδώ.

στίχοι, φωνή: mon
μουσική: V174

Thessaloniki 2020}

Τετρόμινο – ψυχιακή εποχή

{Άγχος, άγχος αποχωρισμού, κρίσεις πανικού, άγχος για τις κρίσεις πανικού.

Υπνηλία, καταθλιπτικά επεισόδια, αϋπνίες, εφιάλτες, φοβίες, ντροπές, τύψεις κι ενοχές.

Έλλειψη αυτοπεποίθησης, φόβος αποτυχίας, τελειομανία, αναβλητικότητα, αναποφασιστικότητα, ανασφάλεια, καταπιεσμένο συναίσθημα, εμμονές, άμυνες, διαταραχές, λάθη. Πολλά λάθη.

Διάσπαση προσοχής, έλλειψη συγκέντρωσης, αποτυχία, υπερανάλυση, χαοτική σκέψη, αντικοινωνική συμπεριφορά, προβληματική επαγγελματική πορεία, ελλιπής απόδοση, υπερκόπωση, burnout.

Εξιδανίκευση, διάψευση, ερωτική απογοήτευση, φιλική απογοήτευση, κυκλοθυμία, μετατραυματικό στρες, παιδικά τραύματα, συναισθηματική προσκόλληση, σύνδρομο της στοκχόλμης, daddy issues, mommy issues, brother issues, commitment issues, peer pressure…

Ψυχοσωματικά, δερματικά, σπυριά, τρέμουλο στα άκρα, κούραση, πλαδαροί λαιμοί, πατσαβουριασμένοι κώλοι, ρυτίδες, προγούλια, μπυροκοιλιές. Γεράματα.

Κόμπλεξ, ζήλιες, ανταγωνιστικότητα, επιθετικότητα, νεύρα, προβολές, υπερβολές.
Ακραίες αντιδράσεις, ακραίες καταστάσεις.

Ξεσπάσματα, υστερίες, φόβος εγκατάλειψης, φόβος δέσμευσης, self-loathing, body negativity…

Θάνατος. Πένθος. Ξανά θάνατος.

Βεβαίως και πεθαίνουμε.

Πολλές φορές.

 

Αλκοολισμός, αυτοτραυματισμός, ψυχαναγκαστικός αυνανισμός.

Υπερσεξουαλικότητα, χάπια, διαφόρων ειδών χάπια, ομοιοπαθητικές, συνεδρίες, λίστες, πολλές λίστες, πρόγραμμα, εργασιοθεραπεία, τέχνη, να κάνεις τέχνη.

Οδηγοί επιβίωσης, youtubers θεραπευτές, alain de botton, ζεστά χαλαρωτικά μπάνια, βαλεριάνα, ψιλοκυβίνη, γάλα με κύμινο, μπανάνες, να τρως πολλές μπανάνες, shaming, να μη σου κάνεις shaming, γυμναστική από το σπίτι, κοιλιακοί, push-ups.

Σεξ, άγριο σεξ, αδιάφορο σεξ, καθόλου σεξ. Ποτέ ξανά σεξ.

Συχνές βόλτες για περπάτημα, βαθιές αναπνοές, όταν φρικάρεις να θυμάσαι να παίρνεις μιαν ανάσα, βαθιές ανάσες. Να κλαις, όσο μπορείς να γελάς, και να κλαις.

Εισπνοή. Εκπνοή. Ξανά εισπνοή.

Βεβαίως και ζούμε.

Ε;

στίχοι, φωνή: mon
μουσική: V174

Thessaloniki 2021}

 

 

Τετρόμινο – λάμδα στο Φ

[Είναι καμία εδώ;
Δεν είναι καμιά;
Δεν πουλάει κανείς λουλούδια σε τούτο τον άτυχο δρόμο; ]

Θα σας παρακαλούσα τώρα
να θέσετε σε λειτουργία τον σχετικό νευρώνα,
ώστε να πάψετε ν’ αναρωτιέστε,
μόνο για λίγο,
σε σχέση με το νόημα όλης αυτής της μαλακίας.
Θα σας παρακαλούσα να μαζευτείτε γύρω από ένα φεγγάρι,
ντυμένοι στραφταλιζέ -ή και όχι-,
γιατί κάποτε,
τα ίχνη από τις αγκαλιές και τα σπρωξίδια μας
ήτανε τόσο προφανή,
γελοία, μα τώρα,
χάνονται στον χωροχρόνο μαζί με εμάς που τα πατήσαμε.

Θα σας παρακαλούσα ο απώτερος σκοπός να είναι μόνο,
να καταφέρουμε να μαζευτούμε τελικά γύρω από κείνο το φεγγάρι, κάποτε, κι ύστερα όλες μας να πάμε εκεί απ’ όπου δεν ήρθαμε ποτέ.

[Μα ποια θα μου πουλήσει ένα λουλούδι;
Ένα διαφορετικό λουλούδι,
που να ‘χει γεννηθεί έξω από μένα,
σ’ έναν αληθινό κήπο.
Να το προσφέρω ίσως, σε κάποιον που το περιμένει.]

Δεν είναι κανείς;

 

*Τα αποσπάσματα στις αγκύλες είναι από το ποίημα The Flowers της Antonia Pozzi.

λόγια: mon
ήχοι: V174
μίξη: vasili kei
εξώφυλλο: tsurapw

Thessaloniki 2023}