1. Σ ‘αυτόν το κόσμο

Αιώνες καταπίεσης δεν ήταν αρκετοί

η φυλή των κολασμένων να ελευθερωθεί

εκφυλισμένες επαναστάσεις που γίναν τυραννίες

χαμένοι αγώνες για ψωμί κι ελευθερίες

Μπήκαμε στον 21ο αιώνα

μα ο κόσμος κοιμάται ακόμα

με ταμπού και προκαταλήψεις

απ’ τους ηγέτες περιμένει τις λύσεις

πότε θα ξυπνήσει αυτός ο κόσμος,

κύκλους κάνει της ιστορίας ο δρόμος

αναρωτιέμαι αν υπάρχει πια ελπίδα

στην ιστορία να αλλάξουμε πορεία

Γι’ αυτό το κόσμο δε ξέρω τι να αισθανθώ

να τον μισήσω ή να τον λυπηθώ

Σ’ αυτό το κόσμο δε ξέρω ποιο είναι το σωστό

να καταστρέφω ή να δημιουργώ

2. Κραυγές απόγνωσης

Μπροστά μου βλέπω μια γη καταραμένη

Ούτε ζωή, ούτε φωνή πια δεν ακούς

Στάχτες τριγύρω, το δάσος πια δεν ανασαίνει

Κι ο ουρανός έχει μαυρίσει απ’ τους καπνούς

Η ατμόσφαιρα έχει αλλάξει πια μορφή

Μετατράπηκε σε  ασφυξιογόνο

Στη γη σε λίγο δε θα υπάρχει πια ζωή

Στο πλανήτη θα υπάρχουν πέτρες μόνο

Ο πλανήτης κινδυνεύει

Ο θάνατος παραμονεύει

Αυτά που τρώμε έχουν γίνει δηλητήρια

Οι εταιρίες μας ταΐζουν μεταλλαγμένα

Παιδιά πεθαίνουν στο κόσμο εκατομμύρια

Για όλα αυτά όμως δε νοιάζεται κανένας

Πόλεμοι σήμερα για το πετρέλαιο

Πόλεμοι αύριο για το νερό

Μπρος στα κέρδη τους δε δείχνουν έλεος

Πόλεμο τώρα στον καπιταλισμό

Ο πλανήτης κινδυνεύει

Ο θάνατος παραμονεύει

Η φύση τώρα ανελλέητα εκδικείται

Για όλες τις άμυαλες πράξεις του ανθρώπου

Μα εσείς στις πολυθρόνες κοιμηθείτε

Θα ξυπνήσετε απ’ τις κραυγές αυτού του άχαρου τόπου

3. Καταναλωτική μανία

Μ’ ένα κινητό στο χέρι / δες τους πόσο ευτυχισμένοι

είναι πάντοτε μοδάτοι / μα στο σπίτι άδειο ράφι

η διαφήμιση ότι πει / τρέχουνε στο μαγαζί

ν’ αγοράσουν ευτυχία / κάλπικη χωρίς αξία

μα εσύ μη τους ακολουθείς

άνοιξε τα μάτια σου να δεις

την ευτυχία δε θα βρεις

αν σε προϊόντα την αναζητείς

ο καταναλωτισμός

είναι αρρώστια είναι εθισμός

σε προσβάλει αν είσαι ηλίθιος

και δεν υπάρχει γυρισμός

ό,τι δουν στις διαφημίσεις / θ’ αγοράσουν δίχως τύψεις

ψεύτικες ανάγκες να καλύψουν / και τη μιζέρια

τους να κρύψουν

τη βιτρίνα όταν χαζεύουν / σα θεό τους τη λατρεύουν

στο λεπτό τους πιάνει μία / καταναλωτική μανία

4.Η ειρήνη τους είναι πόλεμος

Τους βλέπουμε κάθε μέρα να μας γελούν ειρωνικά

να μας πασάρουν για αλήθεια την ψευτιά

τους πολέμους να αρχίζουνε μόνο για λεφτά

το μόνο τους συναίσθημα είναι η απανθρωπιά

Η ειρήνη τους ειναι πόλεμος

Ανελέητος καθημερινός

Η ειρήνη τους ειναι πόλεμος

Της ζωής μας καταναγκασμός

Γι’ αυτούς οι άνθρωποι δεν αξίζουν μία

είναι αναλώσιμα χωρίς καμιά αξία

τολμάνε να μιλούν για δημοκρατία

αυτοί που μας υποτάσσουν με τη βία