Ως ραδιοφωνική ομάδα ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ συμπληρώσαμε 100 εκπομπές. Γράφουμε αυτό το κείμενο όχι για να το γιορτάσουμε, αλλά για να μεταδώσουμε ένα μήνυμα στους απανταχού εξεγερμένους. Έτσι κι αλλιώς, επειδή ζούμε στην εποχή της αθλιότητας, ο μόνος λόγος για να γιορτάσουμε είναι όταν δημιουργούμε εστίες αντίστασης και όταν βρίσκουμε κοινούς τόπους επίθεσης στην βαρβαρότητα του συστήματος. Πάντα όμως έτσι δεν ζούσαμε? Από αυτή την αθλιότητα εδώ και αιώνες δεν τρέφεται η εξουσία?
Στα νησιά και στην υπόλοιπη χώρα οι μετανάστες-στριες είναι αναγκασμένοι/ες να ζούνε κάτω από άθλιες συνθήκες, ξεπερνώντας τα ανθρώπινα όρια. Μας το δείχνουν με τις συχνές εξεγέρσεις τους στα κέντρα εκτοπισμού- <<φιλοξενίας>>. Το κρύο του χειμώνα που παγώνει τις σκηνές τους, ενώ υπάρχουν παντού άδεια κτήρια που θα μπορούσαν να μένουν, η αναμονή για το άσυλο που χρονοτριβεί στο όνομα ρατσιστικών συμφωνιών και πολιτικών σκοπιμοτήτων ΕΕ-Ελλάδας-Τουρκίας, το αβέβαιο αύριο, οι θάνατοι. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά δέχονται επιπλέον επιθέσεις από ακροδεξιά, ναζιστικά καθάρματα που εμφανίζονται με τον μανδύα των αγανακτισμένων πολιτών, έχοντας την αστυνομική κάλυψη και ανοχή ενώ παράλληλα το κράτος στρέφεται σε όλο και πιο αντιδραστικές πρακτικές απέναντι τους. Πρέπει να περιμένουμε κάτι από το κράτος? Κατηγορηματικά ΟΧΙ. Απλά όσοι πίστεψαν σε μια αριστερή διακυβέρνηση της χώρας θα έπρεπε από καιρό να έχουν αυτοκτονήσει πολιτικά. Και όχι μόνο για το ζήτημα του μεταναστευτικού.
Οι συνθήκες σκλαβοπάζαρου στην αγορά εργασίας ολοένα εντείνονται με την ανεργία να παραμένει σε υψηλά ποσοστά, ενώ να προσπαθούν με τα διάφορα 8μηνα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας να μας χρυσώσουν το χάπι. Τα μεροκάματα είναι εξευτελιστικά, η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία οργιάζει. Τα αφεντικά αφήνουν απλήρωτους τους εργαζόμενους για να διασφαλίσουν τα κέρδη τους. Η μισθωτή σκλαβιά στην ακραία μορφή της, επιβάλλεται μέσα από συνθήκες ανισότητας και κοινωνικού κανιβαλισμού, εκεί που ισχύει ο νόμος της ζούγκλας. Από την άλλη οι θεσμοί ( ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ ) ως κύριοι εκπρόσωποι του κεφαλαίου επιμένουν να ορίζουν την ζωή μας. Ανέκαθεν όμως αυτό δεν έκαναν το κεφάλαιο και οι εκάστοτε εξουσιαστές? Τώρα όμως, στην εποχή της κρίσης του συστήματος και στην προσπάθεια των εξουσιαστών να αναδιανείμουν ξανά κέρδη κι εξουσία, συνειδητοποιούμε όλο και περισσότερο, ότι διανύουμε μια εποχή της σύγχρονης ιστορίας που από το πέρασμα της δικτατορίας των στρατιωτικών – πολιτικών στην αστική δημοκρατία φθάσαμε στην πλήρη εδραίωση της δικτατορίας των αγορών. Το τέρας αποκαλύπτεται δείχνοντας τα δόντια του, έτοιμο να κατασπαράξει! Από τα χρόνια της επίπλαστης ευημερίας της σοσιαλδημοκρατίας του ΄70 στα χρόνια της νεοφιλελεύθερης λιτότητας. Απέναντι σε όλα αυτά έχουμε το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας αποβλακωμένο, στη θέση του καναπέ, να ενδιαφέρεται ως επί το πλείστον για τα σκουπίδια που καθημερινά σερβίρει η πρωινή ενημέρωση των ΜΜΕξαπάτησης κάνοντας πλύση εγκεφάλου και χειραγωγώντας το κοινό μέσα από τις διάφορες ενημερωτικές- ψυχαγωγικές εκπομπές, τα σίριαλ και τις διαφημίσεις.Να δέχεται εθελόδουλα την υποβάθμιση της ίδιας μας της ζωής και την καταστολή ως ''προστασία''στους ήσυχους νοικοκυραίους και σ'αυτούς που κάνουν την δουλειά τους.Να σκύβει το κεφάλι στην υποταγή και στον φόβο! IT’ SΤΗΕ CAPITALISM, YOU STUPIDS και από αυτή τη κοινωνία δεν περιμένουμε τίποτα προς το παρόν.
Ενώ όμως ο κόσμος βυθίζεται στο βούρκο της αποχαύνωσης, στη Μέση Ανατολή ο πόλεμος για τα αντικρουόμενα συμφέροντα κρατών και κεφαλαίου συνεχίζεται. Βόμβες, θάνατος, ισοπέδωση, άνθρωποι που περισσεύουν, προσφυγιά. Μέσα σε όλα αυτά η ακροδεξιά αυξάνει τα ποσοστά της σε αρκετές χώρες, τόσο της Ευρώπης όσο και στις Η.Π.Α. όπου ο Τραμπ πήρε την κυβερνητική εξουσία και σε αντιδιαστολή οι υποτιθέμενες δημοκρατικές δυνάμεις ανά τον κόσμο, προσπαθούν να αντιδράσουν, δίνοντας ο καθένας την δική του ερμηνεία για μια κατάσταση που όσο γελοία κι αν μας φαίνεται, είναι αρκετά σοβαρή.
Τελικά αναρωτιέται κανείς, μήπως δεν υπάρχει ελπίδα? Φυσικά και υπάρχει γιατί η ελπίδα βρίσκεται εκεί όπου βρισκόμαστε και αντιστεκόμαστε, εκεί όπου μας ωθεί το πάθος για την ελευθερία, εκεί που η αλληλεγγύη γίνεται όπλο μας. Την έχουμε μέσα μας, την κρατάμε ζωντανή όσο αγωνιζόμαστε. Στη φωτιά των οδοφραγμάτων των εξεγερμένων νεολαίων στην Ελλάδα, στον αγώνα των Ινδιάνων στην Β. Ντακότα ( Η.Π.Α. ) για την γη και την ελευθερία, στην κοινωνική επανάσταση των Κούρδων στην Ρoζάβα, στην αντίσταση και στον αγώνα των πολιτικών κρατουμένων απέναντι στην προσπάθεια του κράτους και των δικαστών να τους κάμψει το ηθικό, να τους αναγκάσει στην συνθηκολόγηση και στην δήλωση αποκήρυξης των θέσεων τους έτσι ώστε να επιβεβαιώσουν την παντοδυναμία του Κράτους και της Εξουσίας πάνω σ'όλους όσους επιλέγουν να συνεχίσουν ν'αγωνίζονται,εντός και εκτός των τειχών. . Για όλους αυτούς τους λόγους και γιατί βρίσκουμε τον εαυτό μας στην μεριά όλων όσων αγωνίζονται, είτε με το όπλο στο χέρι είτε μέσα από δομές αντιεξουσίας και αλληλεγγύης, η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ συνεχίζει την μαχητική αντιπληροφόρηση ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο και τους φασίστες. Ευελπιστούμε λοιπόν τις 100 εκπομπές να τις κάνουμε 1000 και 10000 με την δύναμη που αντλούμε από τους συντρόφους-ισσες και τους ακροατές-τριες που μας ακούν και μας στηρίζουν ούτως ώστε να είμαστε εκεί, μπροστά στα μικρόφωνα με συνέπεια και αφοσίωση. Γιατί όσο υπάρχει το άδικο εμείς θα παλεύουμε για το δίκαιο. Γιατί όσο κι αν αυτή η κοινωνία σιωπά, εμείς θα είμαστε οι λίγοι, οι τρελοί και ευτυχισμένοι που θα φωνάζουμε. Γιατί όσο υπάρχουν άνθρωποι που ονειρεύονται, θα υπάρχουν άνθρωποι που αγωνίζονται για να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους. Και ας είναι ουτοπία. Γιατί ακόμη κι αν είναι μακρύς ο δρόμος για να φτάσουμε στο άμεσο μέλλον στην αναρχική ελεύθερη κοινωνία ,προσπαθούμε, ανοίγοντας ρωγμές στο υπάρχον, να δημιουργούμε την αναρχία και την ελευθερία στο παρόν και στην καθημερινότητα.
ΓΙΑΤΙ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΞΟΥΣΙΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΧΑΡΑΞΕΙ, ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ!!!
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ
antistasi@espiv.net
