"Από πολύ παλιά ακόμα,το Κράτος,στην πορεία του προς τον εκσυγχρονισμό χρησιμοποίησε την ποινή του εκτοπισμού ως μέθοδο πολιτικής δίωξης. Οι εκτοπισμοί αρχικά προτάχθηκαν τον 19ο αιώνα με αφορμή την αντιμετώπιση της ληστείας. Στην σύγχρονη εποχή μας το εξουσιαστικό σύμπλεγμα έχει αναβαθμίσει τους τρόπους καταστολής απέναντι σε όσους θεωρεί εχθρούς του κι επικίνδυνους για την δημόσια τάξη και ασφάλεια με διώξεις και φυλακίσεις αναρχικών, στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους πρόσφυγες και μετανάστες, ψυχιατρικά κελιά για τους απροσάρμοστους,απελάσεις για τους ανεπιθύμητους εξωτερικούς εχθρούς και κατ'οίκον περιορισμούς για τους εσωτερικούς εχθρούς.
Θεωρώντας,λοιπόν,τον σύντροφο μας Ίρντι Κ. ως επικίνδυνο για την δημόσια τάξη επειδή είναι αναρχικός μετανάστης με πολιτική δράση, οι διοικητικές υπηρεσίες του Κράτους χρησιμοποιώντας το νομικό τους οπλοστάσιο απειλούν τον σύντροφό μας με απέλαση από την χώρα, απέλαση που θυμίζει εκτοπισμό καθώς ο σύντροφός μας από μικρός έχει δομήσει την ζωή του εδώ.
Το δικό μας όπλο είναι η αλληλεγγύη, πάντα ήταν
Όταν μας βαφτίζουν ως ''δημόσια απειλή'' κάτι έχουμε κάνει καλά
η κραυγή της πεταλούδας"
