Νιώθουμε οργή από τότε που ήμασταν παιδιά. Από την πρώτη στιγμή που η εξουσία του γονιού και αργότερα του δασκάλου ήρθε να πέσει στο πρόσωπο μας με την μορφή ενός χαστουκιού. Πονέσαμε και κλάψαμε μαζί, γιατί ήμασταν ακόμη παιδιά. Αυτοί που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να μας φροντίζουν έγιναν τελικά οι δυνάστες μας. Και εμείς τότε τους μισήσαμε. Καθώς μεγαλώναμε τα πράγματα δεν άλλαξαν. Καταλάβαμε ότι ζούμε σε έναν κόσμο που υπάρχει παντού εξουσία. Στο σπίτι, στο σχολείο, στην εκκλησία, στον στρατό, στο πανεπιστήμιο, στην εργασία, στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, σε όλη την κοινωνία. Και η ψυχή μας γέμισε περισσότερο οργή και μίσος για κάθε εξουσία. Έτσι δεν γίναμε τα «καλά» παιδιά που όλοι περιμένανε, αλλά τραβήξαμε για άλλους δρόμους πιο σκοτεινούς, πιο δύσβατους, πιο ανηφορικούς. Παρανομία, καταχρήσεις, αντικοινωνισμός, βία, αλητεία. Και μετά κυνήγι από τους μπάτσους, κρατητήρια, ξυλοδαρμοί, δικαστήρια, φυλακές, στέρηση ελευθερίας. Και η εξουσία να είναι εκεί, να είναι παντού, να μην φεύγει. Συνειδητοποιώντας πως κανείς δεν νοιάζεται για εμάς, είτε ζούμε είτε πεθαίνουμε, συνειδητοποιώντας πως η εξουσία βολεύεται ρίχνοντας μας στο «καλάθι των αχρήστων», άλλωστε τόσες οικογένειες ζουν από αυτό το νταλαβέρι ( μπάτσοι, δικηγόροι, δικαστές, ψυχίατροι, σωφρονιστικοί ), ένα πράγμα μας έμεινε. Να σηκώσουμε κεφάλι και να εναντιωθούμε στην εξουσία. Αυτό θα γινόταν μονάχα βρισκόμενοι μαζί με άλλους στον δρόμο για την Αναρχία και την Ελευθερία. Και έτσι σιγά σιγά, δίπλα στην οργή και το μίσος, ήρθαν και κάθισαν η αγάπη και η αλληλεγγύη για όσες-ους βρίσκονταν στην ίδια θέση με εμάς ή ακόμη σε χειρότερη. Όσοι-ες είχαν ανάγκη, ήταν αδύναμοι, όσες-οι είχαν νιώσει στο σώμα τους και την ψυχή τους την βαρβαρότητα της εξουσίας. Αποφασίσαμε να μην μείνουμε απαθείς μπροστά στο τέρας που κατασπαράζει τον πλανήτη, αλλά να αγωνιστούμε. Μαζί με όλους αυτούς που ενστερνίζονταν την όρεξη και το πάθος που είχαμε για την ελευθερία, μ΄αυτές που ταυτίζονταν με τις ιδέες και τα ιδανικά της Αναρχίας. Και στην αρχή ο αγώνας ήταν δύσκολος γιατί ήμασταν άπειροι και συνεχίσαμε να είμαστε στο περιθώριο. Στη συνέχεια όμως αγκαλιαστήκαμε, σφίξαμε τα χέρια, ορκιστήκαμε να είμαστε μαζί, να συντροφεύει ο ένας την άλλην, να μην προδώσουμε ποτέ κανέναν και τίποτα. Κι όμως στην διάρκεια της διαδρομής αλληλοφαγωθήκαμε, αισθανθήκαμε προδομένοι από αυτούς που μας πούλησαν, αλλά και εμείς από την δική μας πλευρά δεν ήμασταν «εντάξει» με όλα τα συντρόφια. Ίσως τελικά το εξουσιαστικό σύστημα να μας έχει αλλοτριώσει λίγο-πολύ όλους. Έτσι πολλοί-ες έφυγαν, εγκατέλειψαν, κουραστήκανε, γιατί η πραγματικότητα αποδείχθηκε διαφορετική από τα λόγια. Και μετά απογοήτευση και θλίψη. Όμως αποφασίσαμε να συνεχίσουμε. Όσοι-ες είμαστε. Στη συνέχεια θα ΄ρθουν και άλλοι. Με έναν στόχο και σκοπό. Να καταστρέψουμε την εξουσία. Και μετά τι? Να δημιουργήσουμε, αλλά τι? Δυστυχώς το πρόγραμμα της μελλοντικής αναρχικής κοινωνίας το ξεχάσαμε προφανώς σε κάποιο πεζούλι που καθόμασταν και αμπελοφιλοσοφούσαμε, αλλά είμαστε σίγουροι παρά τα λάθη μας, ότι τα ελεύθερα μυαλά, οι ελεύθερες ψυχές και τα ελεύθερα πνεύματα κάτι πολύ καλύτερο θα δημιουργήσουν από αυτό που ζούμε σήμερα. Έτσι μετά από τόσα χρόνια η όρεξη και το πάθος δεν μας έφυγαν. Ούτε όμως και η οργή. Η οργή για την εξουσία και την κοινωνία της υποταγής που σαπίζει, βρωμάει, αλλά δεν χάνεται. Και δυστυχώς θα προσπαθήσει να καταστρέψει και τα παιδιά που έρχονται όπως προσπάθησε και με τις προηγούμενες γενιές. Όμως δεν θα τους περάσει. Γιατί τους δίνουμε μια υπόσχεση. Ότι είμαστε εδώ και θα αντιδράσουμε. Θα συνεχίσουμε, δεν θα σταματήσουμε ποτέ να πολεμάμε την εξουσία έως ότου εξαφανιστεί, ακόμη και με την προϋπόθεση πως έτσι ρισκάρουμε την ελευθερία μας, την ζωή μας, τα όνειρα μας.
ΓΙΑΤΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ, ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ
antistasi@espiv.net
ΥΓ. Το κείμενο γράφτηκε με αφορμή την συμπλήρωση 300 θεματικών εκπομπών μέσα σε ένα διάστημα 6 χρόνων από την ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ, την ραδιοφωνική εκπομπή που μεταδίδεται από το ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ 1431ΑΜ/ 1431am.org. Το κείμενο δεν αποτελεί μια αποτίμηση στην πορεία που έχει διαγράψει η εκπομπή όλα αυτά τα χρόνια, αλλά περισσότερο μια συνολικότερη προσωπική αποτίμηση της πορείας μας στον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο αλλά και γενικότερα στον κόσμο που ζούμε. Ευχαριστούμε από καρδιάς όσες-ους μας στήριξαν με οποιοδήποτε τρόπο όλον αυτόν τον καιρό.
