Αυτό το κείμενο γράφτηκε για τους αγώνες, αλλά και το σθένος που συνεχίζουν να επιδεικνύουν οι σύντροφοι αναρχικοί-ες απέναντι στον πόλεμο που έχει εξαπολύσει η εξουσία εδώ και τόσα χρόνια εναντίον τους, απέναντι σε αυτές και αυτούς που έχουν μείνει ανυποχώρητοι-ες και αμετανόητοι-ες στο δύσβατο μονοπάτι του αναρχικού αγώνα.
Το αναρχικό κίνημα είναι ένα πολυτασικό κίνημα που άφησε το δικό του ιδιαίτερο στίγμα στην παγκόσμια ιστορία. Δυστυχώς όμως ορισμένες φορές και ειδικότερα το τελευταίο διάστημα, λόγω έλλειψης δυνάμεων, αδυνατεί να τραβήξει την δική του αυτόνομη πορεία καταλήγοντας να αφομοιώνει θέσεις άλλων κινηματικών δυνάμεων και συγκεκριμένα της αριστεράς. Μετά λύπης διαπιστώνουμε πως από επαναστατικό και εξεγερσιακό, τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος του έχει μετατραπεί σε ένα κίνημα διαμαρτυρίας και διεκδίκησης δικαιωμάτων. Τα δικαιώματα είναι ο στυλοβάτης της αστικής δημοκρατίας. Γνωρίζοντας πολύ καλά πως από την στιγμή που συνεχίζουμε να ζούμε μέσα στο εξουσιαστικό πλαίσιο, τα αιτήματα που διατυπώνουμε καθώς και τα δικαιώματα που δικαιούμαστε είναι απαραίτητα για την επιβίωση μας στο εκμεταλλευτικό σύστημα που συνυπάρχουμε. Όμως η ολοένα και συχνότερη επίκληση τους, από τις αναρχικές-ους καταντάει στο τέλος μια συνθήκη ξένη ως προς την αναρχική δράση, αλλά και επικίνδυνη καθώς ο καπιταλισμός έχει την ικανότητα να προσαρμόζεται σε κάθε συγκυρία και εποχή, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να ενσωματώνει στην λειτουργία του, ακόμη και ελευθεριακές ιδέες, εξασφαλίζοντας έτσι την διαιώνιση του.
Ενάντια λοιπόν σ΄αυτή την κατάσταση αφομοίωσης, είτε από την αριστερές κινηματικές δυνάμεις, είτε από το κράτος, κόντρα στον ρεφορμισμό και την αποφυγή κλιμάκωσης του αγώνα που αλλοιώνουν τα χαρακτηριστικά, την ποιότητα και τις θέσεις του αναρχισμού, υπάρχουν αναρχικά συντρόφια που μάχονται την εξουσία αδιαπραγμάτευτα σε κάθε πτυχή της πορείας τους. Που αψήφησαν τον κίνδυνο, που ρίσκαραν ακόμη και την ελευθερία τους αλλά και την ίδια τους τη ζωή. Που δεν βολεύτηκαν, ούτε συμβιβάστηκαν, βουλιάζοντας στην ρουτίνα και την μίζερη καθημερινότητα, έχοντας τον αναρχικό αγώνα μόνο ως ένα κομμάτι της ζωής τους. Γι΄αυτούς ο αναρχικός αγώνας είναι όλη τους η ζωή. Γιατί ο αναρχισμός δεν είναι απλά μια ιδεολογία. Είναι στάση ζωής, είναι αξίες και ιδανικά που οφείλουμε να παλέψουμε για να τα μεταδώσουμε και να τα υπερασπιστούμε απέναντι στους εχθρούς μας.
Για τον Claudio Lavazza, την Monica Caballero και τον Francisco Solar, την Πόλα Ρούπα και τον Νίκο Μαζιώτη όπως και τους υπόλοιπους αμετανόητους αναρχικούς κρατούμενους και κρατούμενες, τους νεκρούς αναρχικούς επαναστάτες που έπεσαν στην μάχη, αλλά και τις αναρχικές εξεγερμένες-ους στην Χιλή, την Κολομβία, την Γαλλία, αφιερώνουμε αυτές τις λίγες γραμμές. Γιατί αποτελούν έμπνευση για εμάς, γεμίζοντας μας δύναμη και κουράγιο για να πορευτούμε στον δρόμο για την αναρχία. Τις στιγμές που θεωρήσαμε ότι βιώσαμε την ήττα σε προσωπικό και πολιτικό επίπεδο, με τις σκέψεις να αποσυρθούμε από τον αγώνα και από την ίδια τη ζωή, ο ασυμβίβαστος χαρακτήρας των συντρόφων, μας ωθεί ακόμη κι όταν πέσουμε, να ξανασηκωθούμε, να σταθούμε όρθιοι και να συνεχίσουμε με περισσότερη ορμή, την μάχη ενάντια στην εξουσία. Γιατί μέσα στο σκοτάδι αυτού του κόσμου, μας στέλνουνε το φως που είναι απαραίτητο και για την δική μας διαδρομή. Μια διαδρομή που μας κατευθύνει, ανοίγοντας τα φτερά μας να αγγίξουμε τον ουρανό και να πετάξουμε μαζί με τα πουλιά ελεύθεροι. Αυτό λοιπόν που μας παρακινεί δεν είναι το γεγονός ότι πιστεύουμε σε πρόσωπα και ιδεολογίες, καθώς η πίστη οδηγεί σε δογματισμούς, εξαρτήσεις και είδωλα. Το κίνητρο μας είναι η αποφασιστικότητα για την καταστροφή της εξουσίας και την βίωση της αναρχίας. Δεν είμαστε, ούτε θα γίνουμε ακόλουθοι των ειδικών της επανάστασης, αλλά συνοδοιπόροι όσων διακατέχονται από την ίδια δίψα για την ελευθερία.
Γι΄αυτό ως ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ στέλνουμε ένα μήνυμα στην άρχουσα τάξη, πως τα τείχη του κράτους όσο ψηλά και να ορθώνονται, δεν πρόκειται να μας αποκόψουν από τις αναρχικές αγωνίστριες και τους αγωνιστές και όσο έχουμε φωνή θα κραυγάζουμε την αλληλεγγύη μας στους αναρχικούς και τις αναρχικές που δεν δείλιασαν μπροστά στις φυλακές και τον θάνατο. Στηρίζουμε όπως μπορούμε και στέλνουμε και εμείς δύναμη και κουράγιο στις συντρόφισσες και τους συντρόφους που αντιμετωπίζουν την δύσκολη συνθήκη του εγκλεισμού. Παραμένουμε αθεράπευτα τρελοί απέναντι σε έναν κόσμο της υποτιθέμενης λογικής, της υποκρισίας και της κανονικότητας. Η σύγκρουση με την εξουσία, όποια μορφή και να έχει -κράτος, καπιταλισμός, πατριαρχία – είναι αναπόφευκτη. Οξύνουνε την αντεπίθεση και συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε ό,τι φαντάζει απραγματοποίητο.
ΟΣΕΣ ΚΙ ΑΝ ΧΤΙΖΟΥΝ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΙ ΑΝ Ο ΚΛΟΙΟΣ ΣΤΕΝΕΥΕΙ
Ο ΝΟΥΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΤΑΡΙΟ ΠΟΥ ΟΛΟ ΘΑ ΔΡΑΠΕΤΕΥΕΙ !!!
ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΞΟΥΣΙΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ
Ραδιοφωνικη εκπομπή στο ελευθερο κοινωνικο ραδιοφωνο 1431ΑΜ
antistasi@espiv.net
